Zaman Süzgeci-Günlük

Saatler, ister İsviçre'nin atom reaktörü laboratuvarlarında, isterse Hong Kong’un teknekondularında üretiliyor olsun; Greenwich Mean Time bildiğini okur. Biteviye akar, akar kendi coşkusunda önüne kattığı bizleri soluksuz bırakırcasına. Ve Ruhumuz gerilerde kalır bazen bu koşturmacada. Birde bakmışız Hay-Hü derken kandilinde yağ kalmamış ömrün. Aynı suda iki kez yıkanmamız imkansızdır diyen Çin atasözü gerçekliliğiyle; Hayata sunulmuş bir armağan olarak ben, bana armağan edilen hayatımı analiz ederek geriye bir Z raporu bırakmaya karar verdiğimde 36. Yılıydı maratonumun.Durdum...Bekledim... Ta ki ruhum bana yetişene dek. Ve bugün burada, ilk kez, sizlerle paylaşıyorum günlüğümün önsözünü. Neden Günlük Tutuyorum? Çünkü o benim kendimle diyaloğum, çevrem, dostum, sırdaşım. Tesellim aynı zamanda. Hafızam, yankım. Anılarımı da paylaşıyor. Günlüğün kişisel deneyimlerimin deposu, psikolojik güzregahım, düşüncelerimin paslanmasına karşı bir önlem. Neredeyse benden sonrakilere bırakabileceğim tek yararlı şey. Yaratabilmek için gerekli mükemmel bir ruh haleti. Bu satırlarda, öldükten yaşamak için tanıklar aramak, yaratarak devam etmek, anıta, olaya, kitaba dönüşmek belliki. Günleri kelimeleştirirken ne çıkacağını bilmiyorum. Belki de hasatın zavallığından utanarak ister istemez bir ayıklama, bazen sadece posa bırakabiliyor periye. Fakat çıplak görünme korkusu... insan mutlaka hemcinsinin veya istikbalinin huzuruna çıkarken smokinlimi olmalıdır oysa. Bu çıplaklıktaki bir nevi tuvalet. Günlüğümde kelime cambazlığı yok (Belki geç kalmış, belki de tam yerinde ve zamanında bir muhasebe benimki.). Gündüzleri sağda solda işittiklerini akşam hemen kâğıda geçiren tüccar zihniyetli yaşam öykücüsü olmaksızın, geleceğe gerçeğe uygun bir portremin kalması söz konusu. Çünkü bir eser hangi koşullarda hangi bakış açısıyla, kim tarafından yazıldığı bilinirse gerçek anlamına kavuşur. Günlük ister öğretici ister eğlendirici olsun ikisi de iyi. Biyografik bir memorandum işlevi görüyorsa daha da iyi, tahlil yeteneğini geliştiriyor ve kendini ifade sanatını canlı tutuyorsa daha daha iyi. Ama onun asıl işlevi zekanın bütünlüğünü ve vicdanın dengesini yani iç sağlığımızı gerçekleştirmek. Günlüğün amacı hiçbir amacı olmaması, her şeye hizmet etmesidir. Biraz kapris ona zarar vermez, beklenmediklerle dolu olması bir kusur sayılmaz. Bu anlamda günlük, sırlarını paylaşmak isteyenler için bir model oluşturur: Bir şey bilmez gibi gözükür, her şeyin farkındadır hem çok iyi bir dinleyici hem de teselli etmesini, öğüt vermesini ve azarlamasını iyi bilir. Kendini bulmak ve yeniden keşfetmektir yaşamak. Günlük, bu bağlamda dengemizi sağlar. Bir tür bilinçli uyku hali: Bu uykuda artık debelenmek ya da isyan etmek yerine evrensel düzene katılırsınız yavaş yavaş, huzuru ararsınız. Böylece sonu olandan kurtulup, sonsuza kanatlanırsınız. İnsanın kendine dönmesi, kendini temaşa ederek ruhunu arındırmasıdır. Günlük de kendine dönüşün yazısıyla tespitidir. Bu günlük belki bütün hakikat değil ama hakikat, benim hakikatim. Bize benzemeyeni anlamak ve sevmek, böylelikle zulmün kılıcını kanımızın ateşinde eritebilmek adına yazıldı. Üstelik şiirin can çekiştiği dünyada sevgiye frak giydirerek. Esenkalın.